Tepebaşı ilçesine bağlı Çamlıca Mahallesi’nde oturan 4 çocuk babası emekli Halil İbrahim Şavır, pandemi döneminde birkaç yıl sonra kesmek üzere 3 aylıkken kuzu aldı. Şavır, evinin yanında yaptığı ahılda kuzuyu besledi. Şavır, 2 yıl sonra kesmeye kalktığında koyunun ağladığını görünce vazgeçti. Şavır’ın kent merkezinde koyunu ile birlikte görenler şaşkınlığını gizleyemezken, bazıları da fotoğraflarını çekiyor.

“FOTOĞRAFINI ÇEKMEK İSTEYENLERE POZ VERİR”

4 yıldır ‘Pamuk’ adını verdiği koyunu ile dolaşan Şavır, “Koyunun adı ‘Pamuk’, 4 yaşında. Pandemi zamanında dışarı çıkmak yasaktı. Pamuk’u 3 aylık kuzuyken getirdim. ‘Ortalık iyi olunca, rahatlayınca ve yasak kalkınca keserim’ diye düşünüyordum. 2 sene sonra hayvanı kesmeye kalktım, 3 gün boyunca ağladı, bana alıştı. Hayvan benden başka kimseye ne gider ne de yaşar. Benimle beraber gider ve gelir. ‘Yat kızım, git kızım ya da gel kızım’ gibi ne dersem yapar. Fotoğrafını çekmek isteyenlere poz verir. Işıklarda bile beraber durur, beraber geçeriz. İkimiz beraber 4 senedir yaşıyoruz” dedi.

“EŞİM ONU ÇOK SEVİYOR AMA GEÇİNEMİYORLAR”

Şavır, “Pamuk ile sabah kalkıyoruz, saman ve arpa veriyorum. Hava iyi olduğunda yemekten sonra geziyoruz. Eğer hava iyi olmazsa da ben evde oturuyorum, o da yatıyor. Onu görmeyince özlüyorum, evimizin kızı oldu. Bir yere giderken ‘Kızım gidiyorum. Burada bekle’ demezsem, sürekli bağırıp, komşuları rahatsız ediyormuş. Bazen ‘Kızım geç kalırsam git, yerinde yat’ diyorum. O da gidip kapıyı örtüp yatıyor. Eşim onu çok seviyor ama geçinemiyorlar. Eşim Pamuk’a bağırıyor, o da eşime vurmaya kalkıyor. Pamuk’a, ‘Kızım yapma, elleme rahatsız olur’ diyorum. Ne dersem anlıyor. Mahallenin maskotu oldu. Bana ‘Koyunlu dede’ derler, onu görmediklerinde, ‘Pamuk nerede?’ diye soruyorlar. Mahallede herkes seviyor. 3 aylıkken almıştım, hala beraber yaşıyoruz. Ne kesebiliyorum ne de satabiliyorum. Ölene dek yaşayacağız. Ya o ya da ben ölene kadar birlikteyiz” diye konuştu.